Vina G. Yoo
Ako nga pala si Vina G. Yoo, wala akong tunay na pangalan, TNT ako kung tawagin ng iba dahil walang permanenteng tahanan, bawat puntahan ko ako'y nagbabago ng pangalan, sa Pilipinas ito ang aking pangalan si Vina G. Yoo gaya ng aking pagpapakilala, sa katotohanan di ko alam ang aking kasarian, minsan babae, minsan lalaki, minsan wala, di ko alam kung hermaphrodite ako-ibig sabihin may kasarian ng babae o lalaki, o minsan nga asexual ako- o walang tiyak na kasarian, parang halaman, parang mga kagamitan. Sa bawat lipat ko sa isang bansa, dun nagiiba ang aking pangalan at kasarian.
Alam mo ba kung bakit ako nag Ti-TNT? Kasi lagi na lang akong laman ng pahayagan, radyo, telebisyon at kahit sa internet, lagi na lang akong nakakasira ng gamit, ang masama pati bahay, pero ang pinakamasama ay madalas sa aking pagdalo sa mga bansa ay di ko mapigilang pumatay. Pero di naman ako mahuli-huli ng pulis kahit saan ako magpunta, sadyang malakas ako, mabilis at magaling magtago kahit sobrang laki.
Kung alam mo lang ay sobrang lungkot ko, lagi na lang ako nagiisa, ayoko namang makasira o makapatay, sadyang hindi ko lang mapigilan ang sarili ko, maaaring ang dahilan ng aking pagkagalit ay dahil hindi ako matanggap ng bawat bansang aking pupuntahan, hindi ako lubos matanggap pag bibisita o dadaan ako sa bansa nila, at hindi nila ako bibigyan ng magarbong handaan kundi lahat ay magtatago pag ako ay darating, lahat ay papasok sa bahay, lahat ay takot sa akin, kahit wala pa akong ginagawa, pagnarinig na ng mga tao naparating ako, talang lahat ay magdadasal na di na lang sana ako dumating or sana ay tumaliwas na lang ako at pumunta sa karagatan. Kita mo kung gaano kahirap? Ang hiling ko lang ay pagtanggap ng tao sa akin, para hindi ako magalit at manira at makapatay.
Pero sa kabila ng lahat meron paring mga taong lubos akong minahal at tinatanggap sa katunayan ay lagi pa nga nila akong hinihintay, halos minsan sa sobrang dalang ng aking pagbisita sa kanilang bansa ay pinagdarasal pa nila ako na dumating. Sila ang aking mga paboritong nilalang sa mundo, pasalamat na lang ako at sa bawat bansang aking puntahan ay may gantong clase ng tao. Sino sila? sa Pilipinas ang tawag sa kanila ay istudyante o mga magaaral. Pero minsan tinataboy naman nila ako pag sobra na ang pamamalagi ko sa kanilang bansa, kaya ako nagagalit, depende sa aking panagano o "mood" kung aalis ako o mananatili. Minsan naman nagtatampo ako sa mga istudyante kasi pag dating ng kanilang summer vacation na nasa Abril at Mayo, ayaw na nila sakin, pero okay lang naman sakin dahil dalawang buwan lang yun ano naman yun sa buong taon.
Sa aking pagkakatanda ang pinaka naging kilala kong pangalan sa buong mundo ay Katrina, nasa Amerika ako noon bago pa man maupo si Presidente Barrack, tandang-tanda ko nuong itinaboy ako sa Bahamas, sobrang galit na galit ako noon kaya walang sabi-sabi ay umalis ako doon, sa sobrang galit ko di ko alam kung saan ako pupunta hanggang na malayan ko na nasa New Orleans na ako, sila tuloy ang nakaranas ng aking bangis, halos mawarak ko nga ang buong lugar noon, wala talaga akong pinili mayaman, mahirap, bata o matanda. Ganoon naman talaga kapag sobrang galit ako. Kaya ngayon humihingi ako ng tawad sa mga nasalanta ko doon.
Sya nga pala, madalas akong bumisita sa bansa ninyo, sa aking pagkakatanda at basi sa nakasulat sa aking schedule na ginagawa ko taon-taon mga Hunyo hanggang Oktobre ang dalaw ko sa bansa niyo. Minsan akala ko tinatawag ako ng bansa ninyo para bumisita, kasi akala ko gusto ng Pilipinas ng maduduming daan, makalat na lugar, puro basura, at maiitim na kanal at akala ko ayaw ninyo ng puno kasi wala kayong gaanong puno at nakakalbo ang mga bundok. Eh akala ko gusto niyo ng ganon, eh alam niyo namang ako na ata ang pinaka expert pagdating sa ganyan at alam mo namang diyan ako nakilala diba? kaya bumisita ako sa bansa ninyo nuong Setyembre, dahil sa aking pagaakalang gusto ninyo ng maduduming kalsada, at lalong kalbong kabundukan, lalo kong nilakasan at tinodo ko ang aking lakas hanggang sa madumihan at lalong masira ang mga daanan at bundok ninyo at binansagan ninyo pa nga akong Ondoy. Sa loob-loob ko lang, ang baduy ng ipinangalan nung kainis na Pag-asa na yan! Tuwing dadating ako sa bansa ninyo kung ano-ano nagiging pangalan ko, e ang panget naman, dati Millenyo tapos natatandaan ko Reming! kung sa America nga eh medyo classy pa na Katrina ang ipinangalan sa akin. Kung pede lang ako magprotesta! eh hindi kasi TNT ako at baka mahuli pa ako ng Pulis at baka hindi na ako makadalaw muli sa bansa ninyo kung saka-sakali.
Ang hinahanap ko lang naman ay pagtanggap, wala nga daw akong puso, pero may mata naman ako, nakikita na tuwing darating ako kayo ay lilisan at magtatago, kahit wala pa akong ginagawang masama, kaya lagi akong nagagalit, lagi akong naninira at lagi akong pumapatay. Paano kung kayo ang nasa pwesto ko? nagiisa na nga lang ako, wala na akong pamilya, wala na akong tirahan, wala pa akong tunay na pangalan o kasarian, tapos wala pa akong mga kaibigan, panay kaaway, sawa na rin akong lumabas sa mga dyaryo, radyo at mga pahayagan, ng dahil sa kanila nagiging masama ako sa mga mata ng tao.
~
Friday, April 9, 2010
3
Reactions
